Ik heb hier al talloze keren aandacht besteed aan Jean-Paul de Vries, mijn Brabantse vriend die ik 49 jaar geleden leerde kennen op de camping in Commune de Romagne-sous-Montfaucon. Toen nog een jochie met een fascinatie voor de 1e Wereldoorlog, maar al snel een kerel met een missie: het wijzen op de waanzin van oorlog, het aandacht vragen voor de mens achter de soldaat en het verspreiden van de boodschap van vrede. . . . Dat doet hij inmiddels al ruim 30 jaar vanuit zijn huidige uitvalsbasis: het museum War for Peace / Romagne 14-18. Daar stalt hij een in alle opzichten waanzinnige collectie objecten uit die hij vond rondom het dorp, dat tijdens de Grande Guerre middenin de vuurlinie lag.

Dit doet hij niet uit effect-, laat staan winstbejag; zijn voornaamste doel is educatie. Daarom ontvangt hij per jaar honderden scholieren, doet excursies, geeft lezingen, zoekt (en krijgt) de publiciteit in Nederlandse, Franse en andere internationale media, organiseert exposities, initieerde het Vlaggen voor de Vrede-project en nog vele, vele andere acties om de herinnering aan hen die vielen voor onze vrijheid levend te houden. Jean-Paul heeft veel opgegeven om die boodschap te kunnen blijven uitdragen, het is veruit het belangrijkste doel in zijn leven. Je zou zeggen: iemand om veel respect en bewondering voor te hebben.

Ik ben overigens zeker niet de enige die dit zo ziet. Jean-Paul heeft zijn eigen 'fanclub' in de vorm van de Vrienden van Romagne 14-18. Een stichting waarvan tal van bekenden uit de Nederlandse cultuur- en mediawereld in het comité van aanbeveling zitten.
Ook geniet hij de erkenning en waardering van talloze hooggeplaatste militairen van over de hele wereld, die het museum regelmatig bezoeken bij officiële herdenkingen en desgewenst een goed woordje voor hem zullen doen.

Dat laatste zou nu weleens nodig kunnen zijn. Want bij het opzetten van zijn museum kreeg Jean-Paul al veel tegenwerking van de toenmalige autoriteiten en hij heeft in al die jaren altijd op zijn tenen moeten lopen om zijn mooie werk te kunnen en mogen blijven doen. Desondanks maakte hij van zijn hobby zijn levenswerk, en van zijn levenswerk een succes. En sommige mensen hebben blijkbaar moeite met dat succesverhaal. . . .

Jean-Paul is wel ongeveer de laatste die het verdient om op deze manier te worden aangesproken op zijn 'daden'. Laat de Franse overheid dat liever doen in de vorm van een medaille of een subsidie voor zijn goede werk.

Uit de vele reacties op Jean-Pauls bericht over de gebeurtenissen rond het museum blijkt in elk geval dat hij door zeer velen gesteund wordt, en hoewel mijn vertrouwen in de Franse overheid een flinke deuk heeft opgelopen, vertrouw ik nog wel op het recht, en dat dat zal zegevieren. Hopelijk zal snel blijken dat dit allemaal berust op een misverstand of dwaling. Want dat is het. Werner Schlosser

In deze tijd lijkt oorlog de norm te zijn. Juist daardoor is het museum Romagne 14-18 zo belangrijk: oorlog is gestoord en vrede hoort de norm te zijn. Ik wens je veel sterkte toe om die boodschap te kunnen blijven verkondigen. Aad Koningen

Een paar jaar geleden bezochten we uw museum. We waren erg onder de indruk! Door de manier waarop alles tentoongesteld is, komt het behoorlijk binnen. Juist, omdat het geen “steriele ruimte” is (zoals veel andere musea). Op zo’n moment dringt nog eens extra tot je door, hoe onzinnig een oorlog is. Maar ook: wanneer leren we het nou eens af!! Daarom is het belangrijk dat uw museum op deze manier blijft bestaan! We hopen dat de Franse overheid inziet dat hun “beeldenstorm” echt onzinnig is en geen enkel doel dient. En verder hopen we dat uw museum kan blijven bestaan in de vorm zoals het was. Wij wensen u héél veel sterkte en succes! Hou vol! Jac en Franka.

Hoi Jean Paul, wat een vervelende situatie waar je nu in bent beland. Juist jij die de jongeren/mensen bewust maakt van de vrijheid en wat zich in het verleden heeft afgespeeld. Ik hoop dat de Franse overheid ook op deze manier naar jouw museum en jouw enorme betrokkenheid kijkt. Wij hopen op een positieve uitkomst vanuit de overheid. Fam Lukassen Zoetermeer

. . . .
Jouw enthousiasme en missie voor een betere wereld die zoveel mensen diep raakt verdient beter dan deze actie... Met spanning wachten we het definitieve oordeel af. We hopen en duimen op positief nieuws. De diverse keren dat we jouw en je museum hebben bezocht hebben 'n positieve indruk op ons achtergelaten en we hopen in de toekomst de sfeer weer te komen proeven en bij te praten met je.
Beste J.P hou je goed. Uit je gevoelens en veel wijsheid & sterkte gewenst met dit drama.
Hans & Klariska der Kinderen 

Als jochie van 15 kocht ik, 20 jaar terug, een souvenier in het museum Romagne14-18. En waar stond ik nu als ik deze niet had gekocht? Sindsdien kom ik al elk jaar een aantal keer per jaar om hier te helpen om het museum in stand te houden. Zowel voor als achter de schermen. Ook ik, als vrijwilliger, zie dus vele verschillende bezoekers langskomen: jong-oud-Nederlands-Duits-Frans-Amerikaans-toerist-oorlogsgeïntresseerde. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Dit museum is een plek waar men samenkomt en even beseft wat er allemaal in de wereld gebeurd en gebeurd is, zoals je in de andere frontgebieden veel leest: lest we forget. Jean-Paul weet ieder type bezoeker te pakken. Daarnaast helpt Jean-Paul vele Amerikanen, die naar dit gebied komen vanwege hun familieleden die in deze oorlog omkwamen, om hen wegwijs te maken in dit gebied. Vaak is voor deze Amerikanen dit museum het hoogtepunt: het is niet allemaal blingbling, maar gewoon zoals het is.

Emiel van den Bor

Wat vervelend dat het museum op deze manier zó onder druk komt te staan. Jij (en veel vrijwilligers) die met zoveel inzet en met zoveel initiatieven, de geschiedenis van de oorlog(en) levend houdt in je bezielde rol van ambassadeur van de vrede! Je hebt Romagne en jouw museum op de kaart gezet. Zoveel goede activiteiten!
Ik zal een paar onvergetelijke noemen waar ikzelf bij ben geweest. De bezoeken aan jouw museum met familie en vrienden, het bezoek aan jouw expositie in de kas van het kasteel van Kaiser Wilhelm in Doorn, de wandeltochten door het gebied, de vlaggen voor de vrede en het bezoek aan de begraafplaats van Romagne. Ik vind jouw museum ook de veilige plek om de geschiedenisboeken van mijn buurman te brengen en zo zullen er meer zijn die jou en jouw museum als bijzondere en verbindende plek ervaren. Wij wensen je in deze moeilijke tijd heel veel kracht.

Hans Boot en Jan van der Sluis (Eclisfontaine)

I wanted to share a few words of support for Jean-paul de Vries and the mission he has carried out so faithfully through the War for Peace / Romagne 14–18 Museum.

I have visited the museum on multiple occasions while traveling through Europe (from the United States) with my son. For us, the War for Peace / Romagne 14–18 Museum is more than a museum — it's a living, breathing tribute to those who fought and died in World War I. My own great-grandfather fought in the very fields surrounding Romagne — and during one of our visits, Jean-paul personally guided us through those very woods, taking the time beforehand to research where my great-grandfather would have fought, then walking us through those exact locations, along with many others. He pointed out what remains of foxholes, trenches, and bunkers that have survived a century of storms and silence.

He explained how he and others in the town rejoiced when the first signs of wildlife returned to the woods — land that had been barren for decades due to contamination from ammunition and the long-term damage of war. Jean-paul is deeply committed to the preservation — not just of the landscape itself, but of what lies beneath it. He spoke about the importance of protecting the land out of reverence for those still missing in action and for the stories that remain buried just below the surface. He shared memories of walking those woods as a teenager with his father and friends — moments that left a deep impression on him and set the course of his life's work in motion.

Jean-paul's dedication to peace and education is not performative, it is personal and profound. His museum is not only inspiring because of the sheer volume of carefully preserved artifacts, but because of how they are presented — with reverence, authenticity, and an unwavering commitment to honor the memory of those who served. The pride Jean-paul takes in his work and the respect he shows to people like my great-grandfather, made my time in Romagne the most incredible experience of all our travels throughout Europe — and one of the most meaningful experiences of my life.

In fact, not a week has gone since we've left, where I haven't thought about returning for yet another visit. The connection I felt to my family's past while walking through Jean-paul's museum and the surrounding battlefields has inspired me to research my lineage further and consider writing a memoir dedicated to the lost history of the AEF Brigade in which my great-grandfather fought — from Montfaucon to the Côte Dame Marie with the AEF's 32nd Division.

I'm aware that questions have been raised about how Jean-paul obtained such a vast collection. I can say without hesitation that all of my interactions with him have been professional, respectful, and entirely above reproach. His dedication is plain to see on the museum's website, its Facebook page, and most of all — within the museum's walls.
He regularly welcomes groups of students from across Europe, leading them through battlefield tours and helping them understand the realities of the war that unfolded just beyond their doorsteps. His "Flags for Peace Romagne 14–18" project — where he placed more than 15,000 flags in the La Robinette valley in Romagne, stands as a powerful act of remembrance and reconciliation between the many soldiers who fought and died on this very land. The museum has been a monumental effort, often undertaken in solitude — not for recognition or financial gain, but out of a deep moral responsibility to preserve the past, educate others, and promote peace. He does this with remarkable humility, living simply, working tirelessly, and dedicating every resource he has to this cause.

Jean-paul is a man of integrity and humility. I've witnessed in person his interactions with local friends and patrons, as well as through the museum's Facebook page, and it's clear this is someone whose life's mission is to ensure that the memory of those lost in the Great War does not fade — and is never dismissed as irrelevant. Speaking on behalf of many generations of AEF families, we owe him a debt of gratitude for making sure those who sacrificed everything — are not forgotten and for helping all of us better understand the price of war and the value of peace.

With deepest respect and continued support, Stefanie Shierk and family

Museum Romagne 14-18 is veel meer dan een verzameling historische objecten — het is een plek waar de geschiedenis tot leven komt. Hier kunnen bezoekers van jong tot oud de impact van de Eerste Wereldoorlog zien, horen én voelen. Het museum vertelt niet alleen het verhaal van de oorlog, maar draagt vooral een diepere boodschap uit: die van vrede.
In een tijd waarin herinnering en bewustwording belangrijker zijn dan ooit, is het van essentieel belang dat dit museum blijft bestaan. Dankzij de tomeloze inzet en het vuur van Jean-Paul, die met ongekende passie en kennis vertelt over het verleden, raakt Romagne 14-18 zijn bezoekers in hart en ziel. Hij slaagt erin de menselijke kant van de oorlog tastbaar te maken — iets wat geen boek of documentaire kan evenaren.
Laat dit bijzondere museum niet verdwijnen. We hebben plekken nodig zoals deze, die ons eraan herinneren wat oorlog écht betekent, en waarom vrede zo waardevol is. Laten we Romagne 14-18 blijven steunen, voor de generaties van nu en van de toekomst. Renate Toorop

Geef Jean Paul zijn collectie terug en houd het museum open! Erfgoed is in geen betere handen dan bij iemand die er OM GEEFT. Het oorlogsmuseum van Jean Paul staat al jaren op ons verlanglijstje en we zullen Romagne en de hele regio overslaan als het museum niet wordt voortgezet. Boe. Met de oprechte hoop dat de autoriteiten de energie die u in dit project hebt gestoken, zullen honoreren, JP! Lisette Derksen

Al jaren neem ik militairen uit Nederland mee naar jou en je museum en de omgeving voor een Battlefieldtour/Teambuilding. De indrukken die ze opdoen van de hele week ondergedompeld worden in WO1 nemen ze soms mee in hun werk, blijft ergens in het hoofd hangen en geeft ze een verdieping in de geschiedenis en de mens achter de militair. Mijn collega's zijn onverdeeld enthousiast, elke groep die ik meeneem heeft het er soms jaren later nog over. Ik, wij, blijven je steunen! Courage!!! Pierre Meilhac 

Wat een bizarre ontwikkelingen rond jouw museum! Toeval of niet, een dag voor de inval hebben wij het museum bezocht. Wij vinden het indrukwekkend wat in de loop van de jaren bij elkaar is gebracht. Mede dankzij jullie museum krijg je een goede indruk van de waanzin van oorlogen, in dit geval specifiek la Grande Guerre.
Wat er eventueel mis is kunnen wij natuurlijk niet beoordelen, maar volgens ons moet het museum gewoon blijven bestaan. De huidige en toekomstige generaties moet blijvend inzicht hebben over de gruwelen van oorlogen. Heel veel sterkte en we hopen dat de soep niet zo heet wordt gegeten als dat hij opgediend wordt!
Jannie en Piet Verburg

Via via heb ik vernomen dat de Franse politie een inval heeft gedaan in uw museum. Ik kan me hiervoor geen andere verklaring voorstellen dan jaloezie – dat het succes van uw werkelijk uitzonderlijke museum te groot is geworden en dat sommigen het gewoon niet kunnen verdragen dat het zo goed loopt.
Ik kwam je museum voor het eerst tegen op YouTube. Het was een korte video over een ietwat gereserveerde Nederlander die in Frankrijk een museum over de Eerste Wereldoorlog had opgezet. Maar niet zomaar een museum – iets echt unieks: een museum met erfstukken uit de Grote Oorlog. Niet gepoetst of gerestaureerd, maar gepresenteerd zoals ze op het slagveld zijn gevonden – rauw en echt. De video bevatte korte beelden van het museum en maakte een blijvende indruk op me.

Een jaar later ging ik op mijn tweede ‘slagveldvakantie’. Ik had eerder met mijn vader Ypres bezocht. Maar na het zien van het toneelstuk Buitenschot voelde ik me aangetrokken tot de omgeving van Verdun, niet in de laatste plaats omdat ik uw museum persoonlijk wilde bezoeken. Die YouTube-video had zo'n diepe indruk op me gemaakt dat ik het gewoon met eigen ogen moest zien. En ik kan alleen maar zeggen: alle lof voor wat u hebt gecreëerd.

Een paar jaar later bezocht ik het museum voor de tweede keer, dit keer met mijn zwager, die ik het graag wilde laten zien. En als dat mogelijk was, was dat tweede bezoek nog indrukwekkender dan het eerste. Opnieuw was ik diep onder de indruk van de bijzondere collectie en de unieke manier waarop deze wordt gepresenteerd.

Jullie hebben echt een uniek museum gecreëerd dat, meer dan een eeuw na de oorlog, nog steeds levendig laat zien waarom oorlog waanzin is. Het is verbazingwekkend dat er vandaag de dag nog zoveel overblijfselen uit die tijd te vinden zijn. Deze door de tijd en het weer verweerde artefacten spreken nog luider dan perfect gerestaureerde voorwerpen. Ze stralen een zekere droefheid en waarheid uit. Uw museum romantiseert niet, maar toont de oorlog zoals hij werkelijk was. En in een wereld waar de spanningen weer toenemen, is die eerlijkheid belangrijker dan ooit.

Het feit dat u al uw tijd – en zelfs uw leven – aan dit doel hebt gewijd, is bewonderenswaardig. Ik hoop van harte dat het conflict met de Franse autoriteiten snel wordt opgelost en dat uw prachtige en unieke museum snel weer open gaat voor iedereen die het wil zien en ervan wil leren.
Bart Kraaijenbrink

We kunnen toch niet accepteren dat een van de allermooiste WW1 collecties, met zo'n goede boodschap, dat bij talloze mensen een fantastische indruk heeft achtergelaten verdwijnt.
. . . .
Tijdens het Vlaggenproject stond op Facebook ook een verwijzing van Florence Goulet, en communce de romagne-sous-montfaucon (22mrt) waarmee ook gewoon erkenning wordt gegeven voor het museum.

Wat mij bijzonder opvalt is de benoeming van het museum bv bij de VVV en daarmee erkenning!: https://tourisme-argonne-meuse.fr/romagne-1418/
Benoeming bij landofmemory.eu : https://www.landofmemory.eu/sites-historiques/romagne-14-18/

Meuse Attractivité  draagt ​​bij aan de ontwikkeling en  de aantrekkelijkheid van de gebieden  en bedrijven in het departement Meuse, rekening houdend met de diversiteit van hun omgevingen, hun doelstellingen en hun partnerschappen.

https://www.lameuse.fr/je-visite/activites-et-visites/visiter/p/war-for-peace-musee-romagne-14-18-romagne-sous-montfaucon

Verwijzingen van VisitGrandest.com  https://visitgrandest.com/cimetiere-americain-de-montfaucon-sur-argonne

 https://www.museemusee.com/musees/1814-romagne-14-18-romagne-sous-montfaucon.html

En verder alle kranten die eerder over de vlaggen berichtten; l'express, l'est Républicain? (https://www.estrepublicain.fr/societe/2024/09/23/le-musee-romagne-14-18-expose-en-masse-pour-montrer-la-folie-de-la-grande-guerre?utm_source=chatgpt.com)

Als er iets is waarmee ik kan helpen om contact mee op te nemen, laat maar weten. Sjoerd Sonsma

Jean-Paul’s passion for and knowledge of the Great War is outstanding. Closing and removing the museum’s artifacts doesn’t help either saving French culture or any battlefield tours that support the private museums. 110+ years of WWI history is being eliminated, it hurts all of us. ☹️ Randy Knauff

Afgelopen mei '25 ben ik voor het eerst in het museum van Jean Paul de Vries geweest.
. . . Ik was verbijsterd. . . dit had ik niet verwacht. Totaal verschillend van alle andere musea over hetzelfde onderwerp. Hier de hoeveelheid voorwerpen, de spades, de hoefijzers, het eetgerei. En dat niet keurig afgestoft gerangschikt, maar in bruine stoffigheid en chaos en verwrongen ijzer toch geordend een beeld gevend van de kleurloosheid, triestheid en levensomstandigheden van hen die vochten in loopgraven en werden neergemaaid. In stilte of kort fluisterend zijn wij er doorheen gewandeld, in een soort trance en diepe innerlijke ontsteltenis. Daarna zijn we in gesprek geweest met Jean Paul.

Ik heb met respect en ontroering kennis gemaakt met Jean Paul en kennis genomen van zijn (levens)werk, bezielde passie en vriendelijke directheid om door middel van kennis van oorlog en geschiedenis, en wat daarvan de impact is op de mens en op geschiedenis van landen, VREDE te verkondigen. Bedankt Jean Paul en medewerkers, ik hoop en wens van harte dat jouw en jullie werk voortgezet mag worden. Angré de Jong

Circa 19 jaar geleden ben ik in contact gekomen met Jean-Paul. Deze kennismaking en de andere keren die ik het museum bezocht maakten elke keer opnieuw een indruk op mij. Enerzijds de  chaos die de oorlog gebracht heeft, anderzijds de ontsteltenis over het aantal mensenlevens die het gekost heeft. En dan het verhaal van Jean-Paul over zijn missie, over de vrede die hij wil uitdragen, met de verschrikking van de oorlog op de achtergrond. Een levenswerk, een missie zonder eind tot nu toe. . . . Nu maar hopen … dat het museum een voortzetting krijgt die nog lang mag duren. Die vrede verspreid en mensen tot nog meer aan het nadenken zet. Gerrit van Beek.

Niet te vergeten dat mede door JP zijn inspanningen en geestdrift er ook toeristen uit diverse landen naar de regio komen die de lokale economie ondersteunen......
Door diverse hoge instanties geprezen en gewaardeerd en nu door bureaucratie en wie weet wat, een (tijdelijk) halt toegeroepen? De waarheid komt altijd boven en ik hoop oprecht dat dit snel uitgeklaard en rechtgezet wordt, de boodschap van vrede en het maatschappelijk belang van het werk van JP en co mag niet onderschat worden. Stephan Wenning

Ik hoop dat de Franse overheidsdienst inziet dat juist jij degene bent die op een perfecte manier omgaat met cultureel erfgoed èn dat jij een inspirerend iemand bent die zowel de ouderen, maar zeker ook de jongere generatie weet te bereiken!! Gerard van Eijndhoven

Heel vervelend een voorbeeld voor velen, hoop dat dit snel wordt opgelost. Ik hoop wel uit heel mijn hart dat dit de nodige terreinrovers, die door de Somme of Westhoek lopen en deze vondsten te koop zetten eens aan het denken zet. Er zijn diverse rechtzaken geweest tegen individuen afgelopen jaren die slagveldvondsten als handelswaar beschouwen deze mensen dienen wél hard aangepakt te worden. Waarom net iemand die het hart op de juiste plek heeft inzake WO1 en voorlichting geeft wordt aangepakt is schandalig! Iwan Theunissen

Wir waren schon oft bei dir zu Besuch und es war immer sehr schön bei Dir. Es wäre so schade wenn dein Projekt oder deine Arbeit ein Ende findet. Deine Projekte mit den Schülern und auch deine Kunst im öffentlichen Raum sind einfach großartig. Ich drücke Dir ganz ab die Daumen dass Du weitermachen darfst mit deiner Arbeit. Arne Beyerlein